De Chimpansee
“Die dag in het oerwoud dat de chimpansee een belangrijke les leerde. Het was een vochtige lome dag en de chimpansee verveelde zich. Hij had net zijn ontbijt op en slingerde wat heen-en-weer, totdat hij op de grond iets zag bewegen, een nieuw vriendje?? Dat was interessant, het was een schildpad. Nu moet je weten dat de chimpansee altijd een beetje jaloers op de schildpad was, zo lekker rustig en intens tevreden met heel weinig en vooral heel langzaam. Hij sprong naar beneden en riep vol enthousiasme wil je met me spelen, wie ben je? Maar tot zijn grote teleurstelling schoot het kopje terug in een soort huisje en was het ‘vriendje’ weg. Hij tikte op het schild en riep wat harder, wil je met me spelen? Geen reactie!
Teleurgesteld ging de chimpansee naast de schildpad zitten en klopte af en toe op het schild; JOEHOE!!!
Nu begon de chimpansee toch boos te worden, wat was dit nou, hij wilde spelen, dan kon dit rare ‘vriendje’ toch op zijn minst iets terug zeggen. Hij klopte wat harder en gaf een harde klap op het schild. Hij was nu echt boos, hij haalde uit en opeens schoot er iets uit het schild en voordat hij het wist kreeg die een enorme knauw in zijn grote teen. Jankend rende hij weg van zijn ‘vriendje’ en ging sip boven in een grote boom zitten.
De schildpad
Die dag in het oerwoud dat de schildpad een belangrijke les leerde. Het was een vochtige lome dag en de schildpad was op weg naar een lekker plekje om te gaan eten. Hij had thuis zijn laatste blaadjes opgegeten en wist nog een mooi hoekje in het oerwoud waar de meest verrukkelijke bladeren groeiden. Terwijl hij voort kroop zag hij hoog in de boom een beest heen-en-weer zwieren, dat leek hem ook wel eens leuk, zo snel en hoog je voort kunnen bewegen.
Opeens hoorde hij een grote klap achter hem en een hoop lawaai OOEEHHAAAHIIEOOEEEE en wat gestamp op de grond. Jemig wat een schrik, GEVAAR!!!!!! Terwijl hij veilig in zijn huisje zat, kon die nog net horen “wil je met me spelen” Nou ammehoela, van zijn lang valse leven niet, veel te veel lawaai en drukte. En …. Je weet maar nooit welke bedoelingen er nog meer waren.
In plaats van dat de druktemaker weg ging, werd er nog harder op zijn schild geklopt; JOEHOEEEEE, Bam, klap, baf, zelfs zo erg dat hij een stukje op zijn weg geslagen. Nu ging dit de schildpad toch echt te ver, voorzichtig gluurde hij naar buiten en hij zag een enorme teen van het enge monsertje, met een pijlsnelle uithaal beet hij zo hard hij kon in de teen.
Een enorme brul was het resultaat en aan het gestamp kan hij horen dat het monster weg ging. Mooi zo!!
Na een minuutje leek alles weer veilig. Hij stak zijn kop naar buiten en ging verder op weg naar de sappige blaadjes. Hij keek nog even verlangend naar boven in de boom of die snelle chimpansee nog ergens was, het leek hem leuk die eens een keer te ontmoeten en als vriendje te krijgen."
